کد مطلب:19944 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

آيا از نظر اصل عرفان تكرار بعضي از اذكار بدون پيروي از استاد روا است؟ آيا راه عرفان را مي توان با مطالعه ادامه داد؟

بسياري از علماء سير و سلوك عقيده دارند كه رهروان راه كمال بايد زير نظر استادي كار كنند مرحوم بحرالعلوم و علامه طباطبايي بر اين نكته تأكيد كرده اند بعضي از آنان لزوم رجوع به استاد را فقط در ابتداي كار لازم دانسته اند اما پس از پيمودن مراحل قابل ملاحظه اي، ديگر همراهي آن ها را لازم نمي دانند ولي بهره گيري از استاد خاص يعني پيامبر(ص) و پيشوايان معصوم(ع) در تمام مراحل لازم است. براي اثبات اين موضوع به داستان موسي و خضر استناد كرده اند كه موسي با اين كه پيامبر بود بي نياز از خضر نبود و بخشي از راه را به كمك او پيمود لذا مي گويند:

طي اين مرحله بي همرهي خضر مكن ظلمات است بترس از خطر گمراهي

ولي همه در اين جهت نيز اتفاق نظر دارند كه در انتخاب استاد بايد دقت كرد چه بسا افرادي خود را استاد قلمداد كرده در حالي كه از رهزنان اين راه بوده اند و از طرفي هر چند نمي توان انكار كرد كه وجود استاد خصوصي و مدد گرفتن از انفاس قدسية نيكان وسيلة خوبي براي نيل به كمال و طي طريق مي باشد. امام علي(ع) مي فرمايد: اي مردم، چراغ دل را از شعلة گفتار واعظي با عمل، روشن سازيد.(1) اما بايد توجه داشت كه بدون استاد داشتن نيز مي توان با استفاده از آيات و روايات و كلمات بزرگان و مطالعة سيره نظري و عملي معصومان و التزام عملي به آن ها، اين راه را پيمود.(2)

پي نوشت ها:

1. نهج البلاغه، خطبة 105.

2. مكارم شيرازي، اخلاق در قرآن، ج 1، ص 147 ـ 144 با تلخيص.

ـ پاسخ سؤال هاي 9 و 10 و 11 و 12 و 13 و 14 به پيوست ارسال مي گردد.